“ရာသီျပန္ေဆာင္း”လရိပ္ေ၀ကာ…
ႏွင္းမႈန္ေတြျဖာက်ေနတဲ့….
ေဆာင္းညခ်မ္းေလး .. တစ္ခါဆီက..
နင္.. နင္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့…
အခ်စ္လမ္းကေလးမွာ..
ငါ့ႏွလံုးသားကို .. ခ်ခင္းေပးထားခဲ့တာ…
နင္သိမွာပါ ခ်စ္သူရယ္…..။
တကယ္ ဆိုရင္…
နင္ ေပးခဲ့တဲ့.. သမုဒယေတးက..
ငါ့ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ေရးမွ…
သိပ္လွခဲ့မွာတဲ့လား…
ငါ .. နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ခ်စ္သူရယ္….။
နင္ သ႐ုပ္ ခြဲျပခဲ့ဘူးတဲ့.. ယုတၱိေဗဒ…
႐ြက္၀ါေၾကြမွ… ေႏြပီသမွာတဲ့လား…
မိုးစက္ေခၽြမွ.. ၀သႏၱတဲ့လား…
ႏွင္းမႈန္ေ၀မွ.. ေဆာင္း ျဖစ္ေစမွာတဲ့လား…
ဒါေတြကို…
နင္.. သိထားခဲ့ေပမဲ့...
မင္းေလး႐ွိမွ… ငါ့ဘ၀႐ွင္သန္တာ.…
ဘယ္ကမၻာမွာ.. သြားေမ့ထားခဲ့တာလဲ ခ်စ္သူရယ္…။
အဌာရသ စံုလင္တဲ့ .. ခ်စ္သူကို.
ညာတတ္သမွ်.. ယံုခ်င္ခဲ့တာ
ငါ.. နင့္ကုိ.. သိပ္ခ်စ္မိခဲ့လို႔ပါ….
နင့္ .. အၿပံဳးေတြမွာ..
ႏွစ္ျမဳပ္ေပ်ာ္၀င္..
တစ္ေလာကလံုးကို ..
ေမ့ထားခ်င္ခဲ့တာလဲ .. နင္သိသားပဲ ခ်စ္သူရယ္…။
နင္ေျပာခဲ့တဲ့ ..
ယံုတမ္းစကားေတြကို…
အိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္ေတြအျဖစ္...
ငါမက္ေမာရင္း.. သိပ္ခ်စ္တတ္ခဲ့တာေလ….
ရာသီျပန္ေဆာင္း…
သံသရာေဟာင္းက.. ပတ္ခ်ာလည္လို႔..
တစ္က ျပန္ စခြင့္.. ရရင္ေတာင္..
အႏိုင္ကိုေတာ့.. ငါမယူဘူး..
ႏွင္းမႈန္ေ၀တဲ့.. ဒီေဆာင္းဦးမွာ…
မင္း .. ရင္ခြင္ေဟာင္းကေလးကိုသာ…
ထာ၀ရ ပိုင္ခြင့္.. ငါရခဲ့ရင္…
သိပ္ခ်စ္ရက်ိဳး နပ္ပါတယ္လို႔.. ငါေက်နပ္ၿပီ ခ်စ္သူေရ…….။
No comments:
Post a Comment