အလင္း နဲ႔ အေမွာင္ ..
အေရာင္ေတြရဲ႕… အရိပ္..
စိတ္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္… လည္ပတ္ေသာ…
အတိတ္ရဲ႕.. လြင္႔ပါးမႈထဲမွာ…
အၾကင္နာေတြ… မစဲေအာင္ ရယ္ဖူးတယ္….။
ဒီလိုနဲ႔ …. ငါဟာ …
အခါခါ… သတိလြတ္…
တဂြတ္ဂြတ္ ေသာက္မိတဲ႔… ဆာေလာင္မႈမ်ိဳးနဲ႔…
ညအခ်ိန္… လ ထိန္ထိန္မွာေတာင္..
အိမ္မက္ေခၚေတးနဲ႔ …
ေမွ်ာ္ေငး စိတ္ကူးရင္း …
အထီးက်န္မႈေတြကို… တူးဆြေနမိတတ္တယ္....။
စိတ္ၾကမ္းဘီလူးတို႔…
ေျခပင္မက်ဴးေသာ… အရပ္တြင္…
ႏွင္းဆီဖူးတို႔… ဦးၫႊတ္ရာ…
လ ပလႅင္ေပၚက…
ညသခင္… သတို႔ သၼီးေလးဟာ…
ေရာင္စံုတိမ္ေတြနဲ႔… လိမ္က်စ္ထားေသာ…
ေလလိႈင္း ပိရမစ္ကို…
စိတ္ႏွစ္ကိုယ္ႏွစ္… ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္…..။
လက္နက္သံ… ခက္ထန္နီရဲေသာ တိုက္ပြဲကို...
မွင္သက္ ရပ္တန္႔သြားေအာင္… စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာသူ…
ကိုယ္႔ အာဟာရရဲ႕…
ထာ၀ရ ဗီတာမင္….
အစိမ္းေရာင္… ေတာက္ပတြန္က်ဴးတဲ့…
ေအာက္ဆီဂ်င္…
ငါ႔ သက္ေစာင္႔ဓါတ္အတြက္… အၿမဲ လိုအပ္ေနမွာပဲေလ…
ဒါေၾကာင့္…
တစ္ေန႔က်ရင္… မင္းေလးဆီကို…
ခိုျပာငွက္ရဲ႕… အစြမ္းနဲ႔….
အလင္းတန္းလို… ဦးတည္ ပ်ံသန္းလာခဲ႔မယ္…..။
အျမဳေတ… ႏွလံုးသားအတြင္းက…
အ႐ိုင္းဆန္တဲ့… ခ်စ္ျခင္းေတြအတြက္….
ေႏြးေထြး လင္းလက္တဲ့…
ေနျခည္လို… မင္း ရင္ခြင္ကို…
ဟင္းလင္းဖြင့္လို႔…. ေစာင့္လင့္ပါေလ …
ဇာမဏီငွက္တုိ႔ရဲ႕… အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔…
မင္း နဲ႔ ငါ ……
ကမၻာေက်ေတာင္… မပ်က္စတမ္း…..
ပင္လယ္ျပာလို… အနက္႐ိႈင္းဆံုး ခ်စ္ၾကမယ္…….။
“ထာ၀ရ ေဆာင္းသစၥာ”
